Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

ΜΠΟΡΕΙΣ

Αποφασίζεις ότι σου αρέσει η ιστιοπλοΐα και ξεκινάς να παίρνεις μαθήματα.
Βρίσκεσαι σε τμήμα αρχαρίων ή στην προαγωνιστική ανάλογα τον όμιλο και τα τμήματα που έχει. Γρήγορα βλέπεις ότι μαθαίνεις να πηγαίνεις το σκαφάκι και σου λένε ότι σύντομα θα λάβεις μέρος σε αγώνες. Εκεί η αμέριμνη ιστιοπλοΐα που έκανες μέχρι τώρα, γίνεται ανταγωνιστική.
Μπαίνεις στον αγώνα και χάνεσαι…

Δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Όμως ξέρεις ότι επιτυχία για σένα είναι να καταφέρεις να τερματίσεις έστω και σε μία κούρσα. Τα κατάφερες, αισθάνεσαι ότι τώρα ανήκεις και συ στο club των ιστιοπλόων. Εκεί συναντάς τα υπόλοιπα παιδιά. Ακούς για αυτά πολλά. Μερικά από αυτά είναι ινδάλματα. Αισθάνεσαι ότι είναι οι καλοί…
Αναρωτιέσαι εάν ποτέ θα γίνεις σαν αυτούς.
Ο καιρός περνάει και συ πια είσαι στην αγωνιστική ομάδα του ομίλου σου. Ένα όνειρο που εκπληρώθηκε…
Εκεί πια κάνεις προπόνηση με τους καλούς…
Τρίβεσαι μαζί τους καθημερινά, όμως αυτοί πάντα σε περνάνε. Προσπαθείς πολύ να ανέβεις, όμως ότι και να κάνεις αυτοί είναι πάντα καλύτεροι. Εσύ τους σέβεσαι, ο προπονητής σου λέει κοίτα πως το κάνει αυτός …έτσι πρέπει και συ. Προσπαθείς αλλά δεν είναι εύκολο…. Δημιουργείς ένα θρύλο γύρω από αυτόν. Μέσα σου πιστεύεις ότι ποτέ δεν θα τον ξεπεράσεις.
Μιλάς με τους γονείς σου με πολύ σεβασμό για αυτόν. Είναι το δικό σου μέτρο σύγκρισης. Πας ξανά στους αγώνες και εκεί βλέπεις και άλλους, ακόμα καλύτερους. Όλοι μιλάνε για αυτούς. Συνήθως είναι στις πρώτες θέσεις.
Εσύ το παίρνεις απόφαση. Θα είσαι πάντα πίσω τους…..
Η ιστιοπλοΐα είναι ανταγωνιστική, και μαθαίνεις ότι πρέπει και συ να κερδίζεις. Πως όμως; Δεν υπάρχει περίπτωση όσο υπάρχουν οι τάδε στην κατηγορία….
Και απογοητεύεσαι… γιατί δεν μπορείς να το πιστέψεις.
Και όμως μικρέ μου φίλε μπορείς…..
Αρκεί να σου πω ότι και εκείνοι από την δική σου θέση ξεκίνησαν και τα ίδια αισθανόντουσαν. Ακριβώς τα ίδια με σένα. Και απογοητευόντουσαν μέχρι που ήρθε η σειρά τους. Μερικοί σε άλλη κατηγορία. Δεν έχει σημασία. Όμως ήρθε κάποτε η σειρά τους.
Στην αρχή ξεκινάς χωρίς να το καταλάβεις και από τις 6 κούρσες καταφέρνεις να τερματίσεις μέσα στη δεκάδα στις 2. Είναι μία επιτυχία, αλλά η επόμενη αργεί και συ ακόμα νιώθεις ότι ποτέ δεν θα τα καταφέρεις. Βιάζεσαι…. Έρχεται όμως η μέρα που κάνεις 4 καλές. Ακόμα όμως νιώθεις ότι τίποτα και ποτέ δεν θα σε κάνει να ξεπεράσεις τους καλύτερους. Δεν ξέρεις ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Δες εκείνους τι κάνουνε…. και μίλα με τον εαυτό σου και να’ σαι δίκαιος.
Δίνεις τα ίδια όπως και αυτοί; Κουράζεσαι το ίδιο; Το αγαπάς όσο και εκείνοι;
Εάν ναι τότε γρήγορα θα δεις ότι υπάρχει όριο τερματισμού. Και εσύ θα τους φτάσεις και ίσως να τους ξεπεράσεις κι’ όλας. Αρκεί να το πιστέψεις μέσα σου. Αρκεί να προσπαθήσεις το ίδιο. Αρκεί να δώσεις τα ίδια όπως και αυτοί.
Δεν υπάρχουν ινδάλματα.
Υπάρχουν αθλητές που αγάπησαν αυτό που κάνουν ίσως περισσότερο από άλλους, που στερήθηκαν πράγματα για να καταφέρουν να βρίσκονται στην κορυφή. Που πίστεψαν στον κόπο τους και ανταμείφθηκαν.
Και εσύ μια μέρα θα τα καταφέρεις εάν το θέλεις πραγματικά.
Και γρήγορα θα δεις ότι θα φτάσεις στο σημείο όπου άλλες φορές θα κερδίζεις και άλλες φορές θα είσαι πιο πίσω γιατί έτσι είναι η ιστιοπλοΐα.
Αλλά και συ μπορείς πίστεψέ το.
Στην ιστιοπλοΐα ότι δώσεις το παίρνεις μια μέρα πίσω…

ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ

Όταν τα θέματα και οι υποθέσεις της καθημερινότητας της ζωής σας γίνουν τόσα πολλά που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστείτε, να θυμηθείτε το βάζο του γλυκού, τις δυο κούπες και τον καφέ.
Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα.
Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις. Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι συμφώνησαν.
Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις. Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι.
Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.
Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.
«Τώρα», λέει ο καθηγητής, «Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας.
Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα.
Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα .. Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα είναι άμμος
Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές.
Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο»

ΟΙ ΛΥΚΟΦΙΛΙΕΣ

Θα ήθελα να προβληματιστούμε μαζί για ένα θέμα που με απασχολεί καιρό τώρα. Τις λυκοφιλίες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα.
Η εμπειρία τόσων ετών, μου έδειξε ότι ελάχιστες είναι οι σχέσεις που μπορούν να αντέξουν στο χρόνο μεταξύ γονέων ιστιοπλόων. Και αυτές ακόμα είναι επίφοβες και χρειάζονται προσεχτικό χειρισμό και συνεχή επιβεβαίωση. Είναι κάτι που ξεκινάει από τα παιδιά μας και το χειρότερο καταλήγει σε αυτά.

Εμείς όλοι οι γονείς, μοιραζόμαστε τόσες δυνατές συγκινήσεις που είναι κρίμα αργότερα να τις ξεχνάμε τόσο εύκολα. Οι παρεξηγήσεις εύκολες. Λες και αναμένουμε ότι θα υπάρξουν ούτως ή άλλως. Είναι και λίγο στη φύση του Έλληνα αυτή η συμπεριφορά.
Και δεν αναφέρομαι στους κακόβουλους που εσκεμμένα σπέρνουν την δική τους διχόνοια εξυπηρετώντας την ματαιοδοξία τους. Μιλάω για όλους εμάς που και μυαλό έχουμε και κρίση διαθέτουμε κι όμως αφηνόμαστε να μας παρασύρει το “κύμα” της στιγμής και διαλύουμε σχέσεις που μοιράστηκαν αγωνίες, πίκρες, χαρές και κοινούς σκοπούς. Γιατί;
Γιατί αφήνουμε την ένταση της στιγμής να υποσκάψει την κρίση μας ;
Γιατί αρεσκόμαστε να συμμετέχουμε σε κουτσομπολιά για ανθρώπους που ούτε προσωπικά γνωρίζουμε αλλά και αν ναι, ποτέ δεν μας έδωσαν αφορμή για να αναφερθούμε στο όνομά τους ;
Γιατί μία προσωρινή “αποτυχία” ή “επιτυχία” σε ένα αγώνα να γίνεται αφορμή να φωλιάσει στην καρδιά μας η ζήλια ή η υπεροψία ;
Γιατί δεν μπορούμε να δούμε μακριά ;
Γιατί αφηνόμαστε η έξω γλίστρα του Σαββατοκύριακου να είναι πιο σημαντική από τη θάλασσα ;
Γιατί δεν ηρεμούμε τα παιδιά μας με τον τρόπο μας, όταν αυτά μέσα στην ένταση τους μας εξιστορούν γεγονότα για συναθλητές τους που σε μία βδομάδα τις έχουν ξεχάσει, αλλά τις τροφοδοτούμε και τις κάνουμε δική μας σημαία για παρεξηγήσεις ;
Όλα αυτά έχουν αντίχτυπο στα παιδιά μας.
Αυτά, καθημερινά δίνουν τον αγώνα τους και αυτά πρέπει να κρατάμε ήρεμα για το δικό τους καλό. Το να πλάθουμε χαρακτήρες και να αξιοποιούμε την προσωπικότητα των παιδιών μας είναι υποχρέωσή μας. Το να μαθαίνουμε τα παιδιά δικαιοσύνη και το ευ αγωνίζεστε είναι για το δικό τους καλό.
Με λίγα λόγια, είναι πιο σημαντικό να διδάσκουμε με την συμπεριφορά μας όλα αυτά που θα τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους μεθαύριο, παρά να τα μαθαίνουμε ότι η ευγενής άμιλλα είναι ένας συνεχής ανταγωνισμός χωρίς όρια και φραγμούς!
Και αυτό επιτυγχάνεται όταν εμείς με την συμπεριφορά μας κρατάμε τις ισορροπίες.
Όταν εμείς ξέρουμε να κρίνουμε και να αποδοκιμάζουμε τα κακώς κείμενα γενικότερα.
Όταν δεν επιτρέπουμε σε τίποτα και κανένα να υποτιμήσει την νοημοσύνη μας προσβάλλοντάς την με ανακρίβειες, πισώπλατα μαχαιρώματα και κακόβουλες φήμες.
Όταν δεν επιτρέπουμε στην καταστροφική ζήλια να εξουσιάσει την κρίση μας.
Όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να γνωρίσει τον γονέα άνθρωπο και όχι τον γονέα του τάδε αθλητή.
Όταν νιώθουμε σημαντικοί για αυτό που είμαστε και όχι για αυτό που κατάφεραν ή όχι τα παιδιά μας.
Όταν οι σχέσεις και οι φιλίες μας στηρίζονται στην ανθρώπινη αξία και στην προσωπική μας κρίση και κανένα εφήμερο γεγονός δεν μπορεί να την επηρεάσει.
Σκεφτείτε …αυτό το άθλημα είναι τόσο απαιτητικό, που τα περισσότερα παιδιά περνούν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους σε αυτό και οι περισσότεροι από εμάς βλεπόμαστε πιο συχνά από ότι βλέπουμε τις σχέσεις μας εκτός χώρου.
Πόσο πιο αρμονική θα ήταν η συνύπαρξή μας εάν τίποτα αρνητικό δεν χάλαγε την διάθεσή μας. Εάν η αναγκαστική μας συνεύρεση, αγκαλιαζόταν και από θετική ενέργεια. Καλό για μας, καλό και για τα παιδιά μας.
Και μάθετε να κρίνετε…και όπου ακούτε πολλά σταφύλια κρατείστε μικρό καλάθι…..
Αυτά και ελπίζω ο Σαρωνικούλης να μην σας πίκρανε αλλά να σας βοήθησε να αναθεωρήσετε και να ξανασκεφτείτε σφάλματα που έτσι και αλλιώς κάναμε όλοι μας. Αυτό δεν είναι κακό. Κακό είναι να αρνούμαστε να γίνουμε καλύτεροι ακόμα και όταν στο βάθος ξέρουμε ποιο είναι το σωστό.
Γι΄ αυτούς που επιμένουν στην αρνητική ενέργεια και στα μαχαιρώματα (πάντα βέβαια από πίσω) είπαμε…. Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΒΑΛΕΙ.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ

Κάποτε ήταν ένα παιδί γύρω στα 10. Πολύ καλός μαθητής στο σχολείο, καλό παιδί, καλός αθλητής στις πολεμικές τέχνες. Λίγο πριν την μαύρη ζώνη αποφάσισαν οι γονείς του να τον γράψουν στην ιστιοπλοΐα. Τον πήγαν λοιπόν στην καλύτερη όπως έμαθαν σχολή που υπήρχε.
Εκεί γρήγορα ξεχώρισε. Έλεγαν ότι σύντομα θα ανέβει στη προ-αγωνιστική. Αυτό το γρήγορα κράτησε 2 χρόνια… θα μου πεις γιατί; Είναι δύσκολη ερώτηση. Γιατί σε αυτή την ζωή υπάρχουν «καταστάσεις» που σε κρατάνε σκόπιμα πίσω! Όμως για αυτό το παιδί που είχε ήδη συνηθίσει από τα 4 χρόνια του να αγωνίζεται, ήταν βαρύ…
Τόσο που οι γονείς του απογοητευμένοι τον άλλαξαν όμιλο και έτσι πηγαίνοντας σένα μικρότερο όμιλο βρέθηκε από την μια μέρα στην άλλη στην πολυπόθητη αγωνιστική ομάδα. Ήταν πια 12 χρονών. Χωρίς εμπειρίες από αγώνες και πανελλήνια πρωταθλήματα. Όλοι του λέγανε ότι το έχασε το τραίνο. Όλοι λέγανε ότι πρέπει να αλλάξει κατηγορία.
Εκείνος όμως δεν ήθελε. Είχε μεγάλο πείσμα και θέληση. Ξεκίνησε λοιπόν να κερδίσει τον χαμένο χρόνο του. Η ομάδα του ομίλου του είχε μέσα δύο από τους καλύτερους αθλητές της εποχής. Αυτό ήταν μάλλον κακό αφού γρήγορα τον έκανε να απογοητεύεται. Γρήγορα ένιωσε την μεγάλη διαφορά που είχε. Διαφορά στην τεχνική, διαφορά στις εμπειρίες, διαφορά στην αντίληψη. Άρχισε να πιστεύει ότι ό,τι και να κάνει δεν μπορεί ποτέ να τους φτάσει……
Οι γονείς του προσπαθούσαν μέσα από τον διάλογο να τον κάνουν να καταλάβει ότι δεν πρέπει να βιάζεται. Ότι μπορεί μια μέρα να τα καταφέρει. Αρκεί να δώσει τον ίδιο χρόνο στο άθλημα όπως και οι καλοί αθλητές του ομίλου του.
Ο προπονητής του, γρήγορα με το έμπειρο μάτι του κατάλαβε ότι έχει στα χέρια του έναν αθλητή που έχει πολλές δυνατότητες. Προσπάθησε να του δώσει όλη του την γνώση. Τίποτα. Εκείνος βιαζότανε για αποτέλεσμα. Μάταια οι γονείς του και ο προπονητής του προσπαθούσαν να το πείσουν. Εκείνος πίστευε ότι όσο και να προσπαθήσει θα είναι πάντα πίσω τους.
Όμως το πείσμα του και ο χαρακτήρας του τον βοήθησαν να μην το βάλει κάτω. Και οι αποδοκιμασίες από παράγοντες και «σχετικούς» με το χώρο έφερναν το αντίθετο αποτέλεσμα και τον έκαναν να προσπαθεί περισσότερο. Γρήγορα κέρδισε την απόλυτη συμπάθεια του προπονητή του λόγω του ισχυρού του χαρακτήρα. Και άρχισαν να δουλεύουν μαζί για να κερδίσουν το χαμένο χρόνο. Αυτό σήμαινε και θυσίες. Θυσία στην διασκέδαση. Θυσία στην διατροφή. Θυσία στον ελεύθερο χρόνο. Πίστεψαν και οι δύο σένα όνειρο.
Πίστεψαν σε κάτι που κανένας ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί. Το ταλέντο του μαζί με το ταλέντο του προπονητή του το έκαναν πραγματικότητα. Στα 15 του και μόλις στον τελευταίο αγώνα της κατηγορίας του τα κατάφερε.
Για πρώτη του φορά σήκωσε ένα χρυσό κύπελλο στα χέρια του, με όλη την σεμνότητα που διακρίνει αυτούς που το κερδίζουν και δεν τους χαρίστηκε. Στα 15 και μόλις στο τρίτο Πανελλήνιο της ζωής του, αισθάνθηκε ότι είναι έτοιμος να το κερδίσει. Και όλα τα φαντάσματα που είχε μέχρι εκείνη την στιγμή, εξαφανίστηκαν. Τα ινδάλματα ισοπεδώθηκαν, δίνοντας την θέση τους σένα σεβασμό για τον καλό αντίπαλο και μέχρι εκεί. Η σκέψη ώριμη πλέον τον έκανε να προσέχει να υπολογίζει αλλά να μην εξιδανικεύει τον καλό του συναθλητή.
Η στιγμή που μπορούσε να το πετύχει είχε πια φτάσει. Το αισθάνθηκε μέσα του. Τότε ήταν που γυρίζοντας στον φίλο και προπονητή του είπε. Αυτό το Πανελλήνιο είναι δικό μας. Εκείνος συγκινημένος απάντησε πάμε να το πάρουμε.
Και τα κατάφεραν…..
Το outsider που είχαν όλοι ξεγραμμένο πιστεύοντας στον εαυτό του και δουλεύοντας όσο και οι υπόλοιποι έφυγε από την κατηγορία με ψηλά το κεφάλι, καταφέρνοντας να κάνει πραγματικότητα αυτό, που τα «ινδάλματά του» δεν κατάφεραν ποτέ να πετύχουν………!
Ελπίζω αυτή η ιστορία να σε κάνει να ξανά δεις και συ με άλλο μάτι αυτό που σήμερα θεωρείς άπιαστο. Πίστεψε στον προπονητή σου. Άκουσε τις συμβουλές του. Μάθε να τον διαβάζεις. Μάθε τον χαρακτήρα του. Πίστεψε ότι θέλει το καλό σου.
Δούλεψε. Πήγαινε στην προπόνηση με όρεξη. Κάντο την δική σου διασκέδαση. Κάνε πλεονέκτημα την επαφή σου με τους καλούς αθλητές. Μπορείς να μάθεις πολλά από αυτούς, εάν τους κοιτάξεις με την σωστή ματιά …..  
Πίστεψε στον εαυτό σου. Δεν είσαι χειρότερος, απλά είσαι αρχάριος ή λιγότερο έμπειρος.
Μάθε τι πρέπει να κάνεις. Κάνε σωστή διατροφή να δυναμώσεις. Κοιμήσου τις ώρες που χρειάζεται. Μην χάνεις το χρόνο σου άσκοπα δεξιά και αριστερά.
Να έχεις πρόγραμμα.
Μην παραμελείς τα μαθήματά σου. Αυτά σου χαρίζουν μεγαλύτερη οξυδέρκεια.
Οι περισσότεροι μεγάλοι αθλητές ήταν αρκετά καλοί μαθητές.
Μάθε ότι στην ζωή σχεδόν τίποτα δεν σου χαρίζεται. Τα πάντα κερδίζονται. Άρα είναι στο χέρι σου να τα καταφέρεις.
Αρκεί να το θέλεις… !

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΩΤΟΣ

Και να λοιπόν τα κατάφερες και έφτασες στο σκοπό σου. Χαίρεσαι πανηγυρίζεις και το γλεντάς. Και καλά κάνεις γιατί το αξίζεις. Όλα αυτά μέχρι τον επόμενο αγώνα. Τότε καταλαβαίνεις τι έχει γίνει και τι σε περιμένει. Ξαφνικά άρχισες να γίνεσαι νευρικός και να προσπαθείς να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν είχες σκεφτεί πριν.
Ο προπονητής σου, ο μπαμπάς σου, ο έφορος σου, ο Πρόεδρος του ομίλου σου, όλοι είναι μέσα στο μυαλό σου και σου μιλάνε. Εσύ αρχίζεις να αγχώνεσαι. Η σκέψη σου είναι θολή. Δεν μπορείς εύκολα να συγκεντρωθείς.
Γιατί? Τι έγινε ξαφνικά?
Νομίζεις ότι όλοι τώρα έχουν τις ίδιες απαιτήσεις από σένα. Όλοι περιμένουν να σε βλέπουν συνέχεια πάνω στο βάθρο. Αισθάνεσαι ότι πρέπει συνέχεια να αποδεικνύεις ότι είσαι καλός και δεν ήταν τυχαίο.
Βαρύ έτσι !!
Κάποιοι το αντέχουν, κάποιοι άλλοι θέλουν το χρόνο τους για να το ξεπεράσουν. Μην πανικοβάλλεσαι. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή την ζωή. Σκέψου …. σκέψου πόσο κουράστηκες πριν φτάσεις στην κορυφή. Σκέψου την διαδρομή σου. Σκέψου τις αγωνίες σου και το πόσες φορές το ονειρεύτηκες?
Τα κατάφερες γιατί το άξιζες. Κανένας δεν φτάνει ψηλά από σύμπτωση. Ίσως σύμπτωση και λίγο τύχη ήταν η πρώτη ή η δεύτερη θέση. Αλλά αυτό συμβαίνει συνέχεια και σε όλους. Το να ξεχωρίσεις όμως από τους πολλούς και να φτάσεις το στόχο σου, είναι το αποτέλεσμα της δικής σου δουλειάς, του κόπου σου, της προσπάθειάς σου. Και έχεις κάθε δικαίωμα μετά από αυτό να έχεις τα πάνω και τα κάτω σου.
Όμως πάντα θα είσαι μπροστά από τους πολλούς, ακόμα και αν δεν πετυχαίνεις τον ακριβή σου στόχο. Δεν χρωστάς να αποδείξεις ξανά σε κανέναν ότι είσαι καλός. Γιατί είσαι.
Ηρέμησε και θα δεις τον εαυτό σου πολλές φορές ξανά να βρίσκεται σε αυτήν την θέση. Θα έρχεται μόνο του, όταν εσύ πια θα έχεις καθαρό μυαλό και αυτοπεποίθηση. Και όσο περισσότερο πιστεύεις στον εαυτό σου, τόσο πιο πολύ καθαρό μυαλό θα έχεις. Και θα τα καταφέρνεις. Βάζε πάντα εφικτούς στόχους και μην αφήνεις την απειρία σου να σε κυριεύει.
Να ξέρεις ότι και οι “ αντίπαλοί ” σου πάνω κάτω το ίδιο αισθάνονται. Και όσες πιο πολλές φορές τα καταφέρεις , τόσο πιο χαλαρός θα μπαίνεις μέσα και δεν θα σε νοιάζει. Θα ξέρεις ότι είναι δικαίωμά σου να κάνεις και τις στραβές. Για αυτό και υπάρχουν και οι πεταμένες. Γιατί όλοι το γνωρίζουν αυτό.
Κάποτε είχα την τύχη να κουβεντιάσω με ένα Έλληνα Ολυμπιονίκη, ο οποίος μου είπε ότι σταμάτησε τον πρωταθλητισμό γιατί δεν άντεχε άλλο πια το να αποδεικνύει συνέχεια το ποιος ήταν. Όλοι περίμεναν πάντα από αυτόν την επιτυχία και ήταν έτοιμοι να τον υποτιμήσουν σε κάθε αποτυχία. Σκέψου αν για εκείνον ήταν τόσο βαρύ, τι είναι για σένα. Όμως όλα είναι μόνο στο μυαλό σου και στο μυαλό αυτών που περιμένουν στην γωνία όλους όσους πέτυχαν κάτι.
Οι άνθρωποι που πρέπει να σε ενδιαφέρουν, όπως οι γονείς σου, ο προπονητής σου, οι φίλοι σου, ο όμιλός σου ξέρουν. Και είναι εκεί για να στηρίξουν όλες σου τις προσπάθειες και τις καλές και τις άσχημες. Για τους άλλους αδιαφόρησε και δες εκείνοι τι κατάφεραν για να έχουν το δικαίωμα της κρίσης.
Σημασία έχεις εσύ. Και εσύ από δω και μπρος θα είσαι ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος αντίπαλος του εαυτού σου. Να θυμάσαι ότι για όλους είναι πιο εύκολο να φτάσουν στην κορυφή από το να κρατηθούν εκεί.
Γιατί εκεί ψηλά είσαι μόνος σου … μάθε να το αντέχεις …. και να ισορροπείς !

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Όπως είπε ένας φιλόσοφος ‘’αν δεν ξέρεις που πηγαίνεις, οποιοσδήποτε δρόμος θα σε βγάλει εκεί’’. Για να επιτύχεις, πρέπει να ξέρεις που πηγαίνεις. Εσύ είσαι αυτός που θα διαλέξεις τις σωστές κατευθύνσεις για σένα. Όπως φαίνεται και από την παρακάτω ιστορία, προπονητές χωρίς ανεπτυγμένη φιλοσοφία, δεν έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση και συχνά υποκύπτουν σε εξωτερικές πιέσεις.
''Ήταν ένας γέρος, ένα μικρό αγόρι και ένας γάιδαρος. Πήγαιναν στην πόλη και αποφάσισαν ότι το αγόρι θα πήγαινε καβάλα στο γάιδαρο. Καθώς προχωρούσαν συνάντησαν κάποιους ανθρώπους που τους είπαν ότι δεν ήταν σωστό ο γέρος να πηγαίνει με τα πόδια και το αγόρι καβάλα. Έτσι αποφάσισαν να αλλάξουν. Αργότερα συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι ντροπή για το γέρο να αφήνει ένα τόσο μικρό παιδί να περπατάει. Έτσι αποφάσισαν να περπατούν και οι δύο. Όμως συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι χαζό να περπατούν αφού είχαν ένα γάιδαρο μαζί τους. Έτσι αποφάσισαν να καβαλικέψουν και οι δύο το γάιδαρο. Σύντομα όμως κάποιοι άλλοι τους είπαν ότι δεν έπρεπε να φορτώνουν έτσι το καημένο το ζώο. Ο γέρος και το παιδί σκέφτηκαν ότι αυτό ήταν το σωστό και αποφάσισαν να κουβαλήσουν αυτοί το γάιδαρο. Καθώς περνούσαν από μια γέφυρα έχασαν την ισορροπία τους και ο γάιδαρος έπεσε στο νερό και πνίγηκε.''
Το δίδαγμα της ιστορίας είναι πως αν προσπαθείτε να ευχαριστήσετε τον οποιονδήποτε, στο τέλος θα χάσετε το γάιδαρο.(Sabock 1985).Όταν εργάζεσαι σαν προπονητής, η φιλοσοφία σου θα σε βοηθήσει περισσότερο να μη χάσεις ‘’το γάιδαρό σου’’, παρά οι γνώσεις σου γύρω από το άθλημά σου. Μια συγκεκριμένη φιλοσοφία θα σε βοηθήσει να αποφύγεις την αβεβαιότητα όταν θα διαμορφώνεις κανόνες προπόνησης, στιλ παιχνιδιού, πειθαρχία, κανόνες συμπεριφοράς, αγωνιστική νοοτροπία, βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους και πολλές άλλες πλευρές της καθοδήγησης. Αν αφιερώνεις τον ίδιο χρόνο που αφιερώνεις στην ανάπτυξη των τεχνικών σου γνώσεων και στην ανάπτυξη της δικής σου φιλοσοφίας, θα γίνεις καλύτερος προπονητής. Δεν μπορείς να αποκτήσεις μια φιλοσοφία διαβάζοντας ένα βιβλίο ή υιοθετώντας τη φιλοσοφία ενός διάσημου προπονητή. Η φιλοσοφία δεν αποκτάται από καμιά πηγή αλλά από τις εμπειρίες σου. Μια φιλοσοφία είναι άχρηστη αν δεν την κατέχεις και δεν την καλλιεργείς.Ο ποιητής Elbert Hubert έγραψε :‘’Αν σου πω μια ιδέα μπορεί στο τέλος να τη θυμάσαι ή όχι. Αλλά αν σε κάνω να σκεφτείς ό ίδιος μια ιδέα, θα έχω προσθέσει κάτι στην υπόστασή σου’’.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Με σκοπό την καλύτερη συνεργασία και την δημιουργία μιας φιλικής σχέσης, που δεν πρέπει να επηρεάζεται από την ενασχόληση του παιδιού με το άθλημα, γράφω τα παρακάτω: Φανταστείτε την πρώτη γνωριμία του προπονητή με 15 μικρές φατσούλες, που τον κοιτάζουν αμήχανα και περιμένουν από αυτόν να τα κερδίσει… Εάν καταλάβει τι θέλει το κάθε ένα, για να είναι χαρούμενο και να απολαμβάνει αυτή τη νέα εμπειρία του… έχει ξεκινήσει σωστά. Ο γιατρός Thomas Tutko, ειδικευμένος επάνω στην ψυχολογία των μικρών αθλητών, λέει: ‘’ Τα προβλήματα που συναντούν καθώς μεγαλώνουν, κάνουν το άθλημα με το οποίο θα έρθουν σε επαφή, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους’’. Παιδιά ηλικίας 6 χρονών, αν μπουν σε μια ρουτίνα προπόνησης, χωρίς να απολαμβάνουν αυτό που κάνουν, είναι σίγουρο ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, για την αποχώρησή του από το άθλημα… Λίγο πριν τα 12, αρχίζουν με έντονο ενδιαφέρον να συμμετέχουν και να θεωρούν την προσπάθειά τους πολύ σημαντική… Για τα παιδιά ηλικίας 12 – 14 είναι πολύ ενθαρρυντικό να νοιώθουν ότι αυτό που κάνουν, το πετυχαίνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τα ίδια. Αποκτούν έτσι ένα μεγάλο εφόδιο για την ίδια τους τη ζωή.Την αυτοπεποίθηση… Τα παιδιά ζητούν ανεξαρτησία, αλλά την ίδια στιγμή χρειάζονται κάποια μορφή εξουσίας… να μπουν κάποια ‘’όρια’’, ώστε να γνωρίζουν που πρέπει να κινηθούν (από το βιβλίο ‘’Γονείς και παιδιά’’ του π. Συμεών Κραγιόπουλου). Οι γονείς μερικές φορές, έχουν διαφορετικούς στόχους και απαιτήσεις από τα παιδιά και τον προπονητή. Για την ομάδα είναι μεγάλο πρόβλημα, αν καταλήγει η παρουσία του γονιού ή η όλη του συμπεριφορά, εμπόδιο στην ενασχόληση του παιδιού με το άθλημα. ‘’ .. Ο σεβασμός δεν είναι η επιφανειακή και εξωτερική τήρηση ορισμένων τύπων και κοινωνικών κανόνων. Είναι η βαθύτερη, η ουσιαστική αναγνώριση της αξίας του άλλου, που πηγάζει από την μοναδικότητά του. … για να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, είναι αναγκαίο, ο άνθρωπος να νοιώσει την αποδοχή, την εκτίμηση και τον σεβασμό των ατόμων που αγαπά, σε μικρή ηλικία…. Μερικές φορές δεν το υπολογίζουμε ούτε το λογαριάζουμε σαν προσωπικότητα…’’ (από το βιβλίο ’’Μαμά κόψε το κήρυγμα κι εσύ μπαμπά επίσης’’ της Κικής Τζωρτζακάκη). Ο ρόλος του προπονητή είναι να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, για να μπορεί να μεταδώσει αυτά που θέλει στους αθλητές του. Τα παιδιά χρειάζονται κίνητρο και γι αυτό χρειάζεται ο ενθουσιασμός μέσα στην ομάδα… η διασκέδαση, οι εκδρομές, το παιχνίδι, έξυπνα τρικ και ανέκδοτα, παίζουν τον ρόλο τους για τη δημιουργία αυτού του κλίματος. Στατιστικές δείχνουν ότι το 60 -70% των παιδιών εγκαταλείπουν το άθλημά τους στα 15 τους χρόνια… και μετά το optimist.. Στους ομίλους με τους οποίους συνεργάστηκα το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρό και σίγουρα είναι αποτέλεσμα της καλής σχέσης που δημιουργούμε στο πέρασμα του χρόνου… Ας αφήσουμε τα ίδια να αποφασίσουν… Η υγεία τους προέχει πάνω από όλα. Το σχολείο πρέπει να είναι πολύ σημαντικό . Ο γονιός είναι αυτός που θα βοηθήσει… Μερικές φορές το παιδί δεν θέλει να απογοητεύσει το μπαμπά ή τη μαμά και συνεχίζει την προσπάθεια…. Όσο περισσότερο χαίρονται αυτό που κάνουν, τόσο περισσότερο και καλύτερα, θα το κάνουν. Εστιάστε την προσοχή σας στην προσπάθεια και ποτέ στο αποτέλεσμα… Απομυθοποιήστε το αποτέλεσμα… Κάνουν ιστιοπλοΐα και μαθαίνουν από τα λάθη τους.. είναι ένα σκάκι μέσα στο νερό και όχι ένας αγώνας ταχύτητας… Είναι μια ολόκληρη και ξεχωριστή φιλοσοφία. Μία τέχνη όπως το θέατρο και η ζωγραφική, με τους δικούς του κανόνες και τις ιδιαιτερότητες… Ένα από τα αθλήματα που τα χαρακτηρίζουν σαν ευγενή… Βοηθείστε τα παιδιά σας να βάζουν ρεαλιστικούς στόχους με ότι ασχολούνται. Θα πρέπει να είναι ούτε εύκολοι αλλά ούτε και πολύ δύσκολοι… Πρέπει να πιστέψουν ότι είτε αγωνιστούν λίγο, είτε πολύ, είτε χάσουν, είτε κερδίσουν, εσείς φυσικά τους αγαπάτε το ίδιο. Δεχτείτε οποιαδήποτε όρια στις φυσικές ικανότητες των παιδιών σας. Αφήστε τα να αγωνιστούν τα ίδια, για τα ίδια και όχι για εσάς.. Προσέξτε μην τυχόν ξαναζείτε δικές σας αθλητικές εμπειρίες, αποκλειστικά μέσα από τα παιδιά σας… Oι θρίαμβοι και στενοχώριες είναι έμφυτα μέσα στο άθλημα… ωστόσο το δικό μας σύνθημα είναι το ‘’Don’t give up’’ ή το μη τα παρατάς ποτέ… στη γλώσσα μας. Στον όμιλό μας δεν θέλουμε παιδιά που στενοχωριούνται μετά το κακό αποτέλεσμα, κλείνονται στο δωμάτιο και στον εαυτό τους και είναι δυστυχισμένα… θέλουμε χαρούμενα παιδιά που θα μάθουν από τα λάθη τους στον αγώνα και στην στεριά, θα πανηγυρίσουν την νίκη τους αλλά αμέσως θα την ξεχάσουν.. Παιδιά που θα συγχαρούν τον νικητή και τον ηττημένο και θα έχουν μόνο φίλους, στο άθλημα.. Παιδιά που θα γνωρίζουν ότι το σχολείο μαζί με άλλες προτεραιότητες θα του εξασφαλίσουν το επαγγελματικό του μέλλον και η ιστιοπλοΐα είναι και θα παραμείνει για μια ζωή η μεγάλη ευχαρίστηση... Εμείς, γονείς και προπονητές μαζί, θα τους βοηθήσουμε να αντιμετωπίζουν όλες τις καταστάσεις σωστά ώστε να ωριμάσουν πολύ γρηγορότερα.. Δείξτε σεβασμό στον τρόπο με τον οποίο κοουτσάρει ο προπονητής το παιδί σας. Ποτέ μην κρίνετε αθλητές, προπονητές ή επιτροπές αγώνων, για οποιοδήποτε λόγο και όσο αγανακτισμένοι και αν νοιώθετε… Δεν πρέπει να υπάρχει κάτι που να μπαίνει ανάμεσα στους Γονείς και τον προπονητή και να τους κρατάει σε απόσταση.. Η ευτυχία των παιδιών και τα οφέλη από την ενασχόληση με τον αθλητισμό είναι κοινός στόχος και συμφέροντα και για τις δύο πλευρές. Δεν συζητάμε ποτέ θέματα που αφορούν το είδος της προπόνησης, το τι έγινε μέσα στην προπόνηση και τον αγώνα, γιατί το παιδί τερμάτισε σε τέτοια θέση στην τάδε ιστιοδρομία, τι είπε ή τι ακούστηκε από τον οποιοδήποτε… , δεν τηλεφωνούμε η μία στην άλλη για να κουτσομπολέψουμε, ότι είπε κάποια άλλη μαμά ή μπαμπάς ή ακόμη και ο προπονητής… Δεν είμαστε ποτέ κοντά στον χώρο της προπόνησης, της προετοιμασίας του σκάφους ή της θεωρίας τους. Πηγαίνετε να πιείτε τον καφέ σας ή να κάνετε την βόλτα σας. Η ομάδα παραμένει πάντοτε μαζί και μόνη της. Για κανένα λόγο μην παίρνετε το παιδί μακριά από την ομάδα του… φροντίστε να προγραμματίστε έτσι τις υποχρεώσεις σας, ώστε να μην χρειαστεί να του στερείστε την συμμετοχή του σε κάθε δραστηριότητα της ομάδας. Μην ξεχνάτε ότι την πειθαρχία και τον σεβασμό προς τον προπονητή και τους συναθλητές του, θα πρέπει να την προβάλετε εσείς οι ίδιοι. Κρατήστε τις κρίσεις σας για τον τρόπο προπόνησης και λειτουργίας του τμήματος και συζητήστε της με τον έφορο. Μην πιέζετε το παιδί να έρθει στον όμιλο αν δεν το ζητήσει το ίδιο και σε καμιά περίπτωση μην ασχοληθείτε με το πρόγραμμα της ομάδας. Είναι η προσωπική σχέση του προπονητή με τον αθλητή του και τους αφορά αποκλειστικά… Δεν πρέπει να ενδιαφέρει κανένα άλλον ο τρόπος συνεννόησης και το τι κάνουν σαν ομάδα. Το πρόγραμμα προπόνησης, έχει διαμορφωθεί από την αρχή της νέας αγωνιστικής χρονιάς και εξαρτάται αποκλειστικά από την δυνατότητα του αθλητή με βάση τις σχολικές του υποχρεώσεις. Πρέπει να μάθει να προγραμματίζει τον χρόνο του, έτσι που η πρόοδος του στα μαθήματα, να μην επηρεάζεται σε καμιά περίπτωση αρνητικά. Μην προσδοκάτε οποιοδήποτε αποτέλεσμα γρήγορα.. Πάρτε το σαν πλάκα και μην το θεωρείτε σοβαρό. Δεν πρέπει να προσδοκά την επαγγελματική του αποκατάσταση.. γιατί τότε θα σταματήσει να το αγαπάει και να βάζει το μεράκι για να το κάνει καλύτερα… Δεν τους ‘’πιέζουμε’’ για ότι θεωρούμε εμείς ‘’σωστό’’, συζητάμε όμως μαζί τους σοβαρά για το κάθε πρόβλημα… τους αντιμετωπίζουμε σαν μεγάλους… όσο δύσκολο και αν φαίνεται. Ένα ποσοστό περίπου 15% από τα παιδιά στο άθλημά μας και στην χώρα μας είναι αυτό που λέμε τα ‘’κακομαθημένα’’. Αυτά που ‘’θέλουν και απαιτούν’’.. συνήθως μοναχοπαίδια, που για τους γονείς τους είναι πάντοτε καλά παιδιά, που δεν λένε ψέματα , αλλά παρασύρονται από τα άλλα… Για σκέψου αγαπητέ γονέα… εσύ που έκρινες τελευταία κάποιο παιδάκι γιατί ήταν η αιτία να παρασυρθεί το δικό σου… μήπως το δικό σου παιδί, ανήκει σ αυτό το 15% ??? Άσε τον προπονητή να κάνει ανεπηρέαστος την δουλειά του. Μην λες την δική σου γνώμη στον προπονητή και το παιδί για το αν έπρεπε να γίνει η προπόνηση ή όχι. Υπάρχει ο έφορος και είναι διατεθειμένος να σε ακούσει. Μην ρωτάς ποτέ για το αποτέλεσμα… η απάντηση πρέπει να είναι μία από όλους… ’’Περάσαμε καλά και σήμερα’’. Υπάρχουν γονείς που στενοχωριούνται γιατί το παιδί τους δεν είναι ‘’θλιμμένο’’ μετά το κακό αποτέλεσμα όπως ήταν πιο παλιά… Αγαπημένε μπαμπά και μαμά.. εσύ που δεν με προσεγγίζεις για να μου μιλήσεις… είσαι πολύ λάθος… στην κρίση σου αυτή, όσο και αν σε συμπαθώ ιδιαίτερα… Μην ενοχλείτε τον προπονητή στο τηλέφωνο και αν αυτό είναι πολύ σημαντικό και δεν μπορεί να του τηλεφωνήσει το ίδιο το παιδί σας, κάντε το μόνο τις πρωινές ώρες και μόνο όταν έχουν προπόνηση. Μην τηλεφωνείτε ποτέ στην ώρα της θεωρίας, της προπόνησης ή του αγώνα, γιατί απλά ο προπονητής θέλει να παραμείνει ανεπηρέαστος και δεν το σηκώνει… Αν ήσασταν ιστιοπλόος, ή αθλητής σε άλλο άθλημα, ή αν είστε ακόμα προπονητής ή και εκπαιδευτικός, κρατήστε την δική σας γνώμη και απευθυνθείτε στον έφορο του τμήματος. Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης είναι να έρθετε ο ίδιος ή η ίδια, να μιλήσουμε μαζί. Κάντε το ένα Σάββατο ή μια Κυριακή απόγευμα, αφού τα παιδιά τελειώσουν την προπόνησή τους. Αυτή η ώρα σας ανήκει δικαιωματικά… Ελάτε να κουβεντιάσουμε ότι σας απασχολεί με ηρεμία και σύνεση.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Ο ΓΟΝΕΑΣ ΩΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ

«Ο Γονέας ως Καθοδηγητής Μάθησης και Μελέτης»

Η εταιρία συμβουλευτικής και εκπαίδευσης Synolic με την υποστήριξη του Συνδέσμου Αποφοίτων Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά θα οργανώσει σεμινάριο παιδαγωγικού περιεχομένου με τίτλο «Ο Γονέας ως Καθοδηγητής Μάθησης και Μελέτης», συνολικής διάρκειας 16 ωρών. Το σεμινάριο απευθύνεται σε γονείς Γυμνασίου και θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Συνδέσμου Αποφοίτων Ιωνιδείου «Γ. Μπόμπολας», Πραξιτέλους 236 Πειραιάς.

Σκοπός του σεμιναρίου είναι να βοηθήσει τους γονείς να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους στο πως καθοδηγούν τα παιδιά τους να μαθαίνουν και να μελετούν.

Στόχοι του σεμιναρίου είναι, οι γονείς:
- Να αξιολογήσουν την προσωπική τους αποτελεσματικότητα στον τρόπο που καθοδηγούν τα παιδιά τους να διαβάζουν.
- Να κατανοήσουν τη διαδικασία μάθησης και το πως οι ίδιοι και τα παιδιά τους μαθαίνουν.
- Να πειραματιστούν σε τεχνικές ενδυνάμωσης και εμψύχωσης των παιδιών τους.

Συνοπτικό Πρόγραμμα Μαθημάτων
- Ο κύκλος της μάθησης.
- Οι τέσσερεις τύποι μάθησης, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε τύπου.

- Παράγοντες που διαμορφώνουν την αποτελεσματική μάθηση.
- Τεχνικές διαβάσματος.
- Βασικές τεχνικές ενδυνάμωσης και εμψύχωσης: Διατήρηση αυτοεκτίμησης- Αυτοεκπληρούμενη προφητεία- Παροχή επαναπληροφόρησης- Ενεργητική ακρόαση- Το μήνυμα των τεσσάρων γραμμών.


Μεθοδολογία

Θα πραγματοποιηθούν τέσσερις (4) συναντήσεις των τεσσάρων (4) ωρών η κάθε μία, όλες Σάββατο. Μεταξύ των συναντήσεων οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν τις τεχνικές που διδάχθηκαν και να μεταφέρουν την εμπειρία τους στις ομάδες εργασίας που συμμετέχουν στις επόμενες συναντήσεις. Η μεθοδολογία περιλαμβάνει σύντομες εισηγήσεις, βιωματικές εργασίες σε ομάδες, συμπλήρωση ερωτηματολογίων αυτό-αξιολόγησης.

Πρόγραμμα Εκπαιδευτικών Συναντήσεων
1. Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011 (17.00-21.00)
2. Σάββατο 12 Μαρτίου 2011 (17.00-21.00)
3. Σάββατο 9 Απριλίου 2011(17.00-21.00)
4. Σάββατο 7 Μαΐου 2011(17.00-21.00)



Παροχές Σεμιναρίου
- Βεβαίωση Παρακολούθησης
- Εκπαιδευτικό Υλικό
- Απόδειξη Είσπραξης
- Καφές – Ελαφρύ Γεύμα


Εισηγητής: Μιχάλης Γιαννουλέας

Πληροφορίες –Αιτήσεις Συμμετοχής

Αιτήσεις Συμμετοχής για το πρόγραμμα θα γίνονται δεκτές από την 1η έως την 30η Σεπτεμβρίου 2010, στα Γραφεία του Συνδέσμου Αποφοίτων Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά, Πραξιτέλους 236, Πειραιάς, 18.00-20.00, τηλ: 210 4180948, καθημερινά ή στο fax 210-4180944. Το κόστος συμμετοχής ανέρχεται σε 150€. Λόγω των περιορισμένων θέσεων (αυστηρά 20 άτομα), θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.