Κάποτε ήταν ένα παιδί γύρω στα 10. Πολύ καλός μαθητής στο σχολείο, καλό παιδί, καλός αθλητής στις πολεμικές τέχνες. Λίγο πριν την μαύρη ζώνη αποφάσισαν οι γονείς του να τον γράψουν στην ιστιοπλοΐα. Τον πήγαν λοιπόν στην καλύτερη όπως έμαθαν σχολή που υπήρχε.
Εκεί γρήγορα ξεχώρισε. Έλεγαν ότι σύντομα θα ανέβει στη προ-αγωνιστική. Αυτό το γρήγορα κράτησε 2 χρόνια… θα μου πεις γιατί; Είναι δύσκολη ερώτηση. Γιατί σε αυτή την ζωή υπάρχουν «καταστάσεις» που σε κρατάνε σκόπιμα πίσω! Όμως για αυτό το παιδί που είχε ήδη συνηθίσει από τα 4 χρόνια του να αγωνίζεται, ήταν βαρύ…
Τόσο που οι γονείς του απογοητευμένοι τον άλλαξαν όμιλο και έτσι πηγαίνοντας σένα μικρότερο όμιλο βρέθηκε από την μια μέρα στην άλλη στην πολυπόθητη αγωνιστική ομάδα. Ήταν πια 12 χρονών. Χωρίς εμπειρίες από αγώνες και πανελλήνια πρωταθλήματα. Όλοι του λέγανε ότι το έχασε το τραίνο. Όλοι λέγανε ότι πρέπει να αλλάξει κατηγορία.
Εκείνος όμως δεν ήθελε. Είχε μεγάλο πείσμα και θέληση. Ξεκίνησε λοιπόν να κερδίσει τον χαμένο χρόνο του. Η ομάδα του ομίλου του είχε μέσα δύο από τους καλύτερους αθλητές της εποχής. Αυτό ήταν μάλλον κακό αφού γρήγορα τον έκανε να απογοητεύεται. Γρήγορα ένιωσε την μεγάλη διαφορά που είχε. Διαφορά στην τεχνική, διαφορά στις εμπειρίες, διαφορά στην αντίληψη. Άρχισε να πιστεύει ότι ό,τι και να κάνει δεν μπορεί ποτέ να τους φτάσει……
Οι γονείς του προσπαθούσαν μέσα από τον διάλογο να τον κάνουν να καταλάβει ότι δεν πρέπει να βιάζεται. Ότι μπορεί μια μέρα να τα καταφέρει. Αρκεί να δώσει τον ίδιο χρόνο στο άθλημα όπως και οι καλοί αθλητές του ομίλου του.
Ο προπονητής του, γρήγορα με το έμπειρο μάτι του κατάλαβε ότι έχει στα χέρια του έναν αθλητή που έχει πολλές δυνατότητες. Προσπάθησε να του δώσει όλη του την γνώση. Τίποτα. Εκείνος βιαζότανε για αποτέλεσμα. Μάταια οι γονείς του και ο προπονητής του προσπαθούσαν να το πείσουν. Εκείνος πίστευε ότι όσο και να προσπαθήσει θα είναι πάντα πίσω τους.
Όμως το πείσμα του και ο χαρακτήρας του τον βοήθησαν να μην το βάλει κάτω. Και οι αποδοκιμασίες από παράγοντες και «σχετικούς» με το χώρο έφερναν το αντίθετο αποτέλεσμα και τον έκαναν να προσπαθεί περισσότερο. Γρήγορα κέρδισε την απόλυτη συμπάθεια του προπονητή του λόγω του ισχυρού του χαρακτήρα. Και άρχισαν να δουλεύουν μαζί για να κερδίσουν το χαμένο χρόνο. Αυτό σήμαινε και θυσίες. Θυσία στην διασκέδαση. Θυσία στην διατροφή. Θυσία στον ελεύθερο χρόνο. Πίστεψαν και οι δύο σένα όνειρο.
Πίστεψαν σε κάτι που κανένας ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί. Το ταλέντο του μαζί με το ταλέντο του προπονητή του το έκαναν πραγματικότητα. Στα 15 του και μόλις στον τελευταίο αγώνα της κατηγορίας του τα κατάφερε.
Για πρώτη του φορά σήκωσε ένα χρυσό κύπελλο στα χέρια του, με όλη την σεμνότητα που διακρίνει αυτούς που το κερδίζουν και δεν τους χαρίστηκε. Στα 15 και μόλις στο τρίτο Πανελλήνιο της ζωής του, αισθάνθηκε ότι είναι έτοιμος να το κερδίσει. Και όλα τα φαντάσματα που είχε μέχρι εκείνη την στιγμή, εξαφανίστηκαν. Τα ινδάλματα ισοπεδώθηκαν, δίνοντας την θέση τους σένα σεβασμό για τον καλό αντίπαλο και μέχρι εκεί. Η σκέψη ώριμη πλέον τον έκανε να προσέχει να υπολογίζει αλλά να μην εξιδανικεύει τον καλό του συναθλητή.
Η στιγμή που μπορούσε να το πετύχει είχε πια φτάσει. Το αισθάνθηκε μέσα του. Τότε ήταν που γυρίζοντας στον φίλο και προπονητή του είπε. Αυτό το Πανελλήνιο είναι δικό μας. Εκείνος συγκινημένος απάντησε πάμε να το πάρουμε.
Και τα κατάφεραν…..
Το outsider που είχαν όλοι ξεγραμμένο πιστεύοντας στον εαυτό του και δουλεύοντας όσο και οι υπόλοιποι έφυγε από την κατηγορία με ψηλά το κεφάλι, καταφέρνοντας να κάνει πραγματικότητα αυτό, που τα «ινδάλματά του» δεν κατάφεραν ποτέ να πετύχουν………!
Ελπίζω αυτή η ιστορία να σε κάνει να ξανά δεις και συ με άλλο μάτι αυτό που σήμερα θεωρείς άπιαστο. Πίστεψε στον προπονητή σου. Άκουσε τις συμβουλές του. Μάθε να τον διαβάζεις. Μάθε τον χαρακτήρα του. Πίστεψε ότι θέλει το καλό σου.
Δούλεψε. Πήγαινε στην προπόνηση με όρεξη. Κάντο την δική σου διασκέδαση. Κάνε πλεονέκτημα την επαφή σου με τους καλούς αθλητές. Μπορείς να μάθεις πολλά από αυτούς, εάν τους κοιτάξεις με την σωστή ματιά …..
Πίστεψε στον εαυτό σου. Δεν είσαι χειρότερος, απλά είσαι αρχάριος ή λιγότερο έμπειρος.
Μάθε τι πρέπει να κάνεις. Κάνε σωστή διατροφή να δυναμώσεις. Κοιμήσου τις ώρες που χρειάζεται. Μην χάνεις το χρόνο σου άσκοπα δεξιά και αριστερά.
Να έχεις πρόγραμμα.
Μην παραμελείς τα μαθήματά σου. Αυτά σου χαρίζουν μεγαλύτερη οξυδέρκεια.
Οι περισσότεροι μεγάλοι αθλητές ήταν αρκετά καλοί μαθητές.
Μάθε ότι στην ζωή σχεδόν τίποτα δεν σου χαρίζεται. Τα πάντα κερδίζονται. Άρα είναι στο χέρι σου να τα καταφέρεις.
Αρκεί να το θέλεις… !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου